Kategoria: Uncategorized

Kategorie
Uncategorized

Skarga pauliańska

Upadłość konsumencka
Upadłość konsumencka Gdańsk

Czym jest skarga pauliańska?

Skarga pauliańska, zwana również actio pauliana, to najogólniej rzecz ujmując środek ochrony wierzyciela przed skutkami niewypłacalności dłużnika. Instytucja skargi pauliańskiej będzie miała zastosowanie w sytuacji, gdy dojdzie do nielojalnego zachowania dłużnika. Skorzystanie z dobrodziejstwa actio pauliana pozwala zrealizować wierzytelność z majątku osoby, która w wyniku nielojalnego działania dłużnika odniosła korzyść.

UPADŁOŚĆ KONSUMENCKA GDAŃSK

Kiedy wierzyciel może skorzystać ze skargi pauliańskiej?

Wyobraźmy sobie hipotetyczną sytuację. Dłużnik zaciągnął zobowiązania i nie jest w stanie ich spłacić. W związku z tym postanowił, że ogłosi upadłość. Jednak przed przystąpieniem do postępowania upadłościowego dowiedział się, że nieruchomość, którą posiada, może zostać zlicytowana. Wpadł więc na pomysł, aby w formie darowizny przenieść tę nieruchomości na swojego małżonka. Czy oznacza to, że można bezkarnie wyzbywać się majątku w obawie przed jego utratą? Otóż nie! Nic bardziej mylnego. Przestrzegamy przed podejmowaniem takich działań – próba oszukiwania sądu nie przyniesie bowiem oczekiwanego rezultatu.

Skarga pauliańska – uregulowanie kodeksowe

Dopuszczalność skorzystania z instytucji skargi pauliańskiej jest obwarowane wystąpieniem szeregu okoliczności. Zostały one szczegółowo wymienione w art. 527 KC. Stanowi on, że:

§ 1. Gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć.

§ 2. Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności.

§ 3. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. § 4. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli korzyść majątkową uzyskał przedsiębiorca pozostający z dłużnikiem w stałych stosunkach gospodarczych, domniemywa się, że było mu wiadome, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

§ 4. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli korzyść majątkową uzyskał przedsiębiorca pozostający z dłużnikiem w stałych stosunkach gospodarczych, domniemywa się, że było mu wiadome, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

Przesłanki skorzystania ze skargi pauliańskiej

W oparciu o powyższy przepis przesłanki skorzystania ze skargi pauliańskiej przedstawiają się jak poniżej.

  1. Pierwszą przesłanką jest istnienie wierzytelności podlegającej ochronie pauliańskiej i pokrzywdzenie wierzycieli.
  2. Drugą przesłankę stanowi uzyskanie przez osobę trzecią korzyści majątkowej.
  3. Trzecia przesłanka to działanie dłużnika ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela.
  4. Ostatnią, czwartą przesłankę jest wiedza lub możliwość dowiedzenia się przez osobę trzecią o pokrzywdzeniu wierzycieli dłużnika i zła wiara osoby trzeciej.

Przesłanka nr 1

Dana czynność będzie podlegała ochronie pauliańskiej i zostanie dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli wtedy, gdy skutkowała powstaniem niewypłacalności dłużnika lub pogłębieniem już istniejącej niewypłacalności. O osiągnięciu stanu niewypłacalności pisaliśmy w jednym z naszych poprzednich wpisów.

Przesłanka nr 2

Przez uzyskanie korzyści majątkowej możemy mówić w dwóch zasadniczych przypadkach. Pierwszy polega na nabyciu przez osobę trzecią rzeczy lub zbywalnego prawa majątkowego (np. prawa własności przemysłowej, udziały). Drugi przypadek to taki, kiedy osoba trzecia zostanie zwolniona z określonego zobowiązania (np. z zapłaty długu). Najczęściej zdarza się, że dłużnik dokonuje na rzecz osoby trzeciej przysporzenia w zamian za nieekwiwalentne świadczenie od osoby trzeciej. Korzyść majątkowa będzie wtedy obejmowała tę nieekwiwalentną część uzyskanego przez dłużnika świadczenia.

Przesłanka nr 3

Wiedza lub możliwość dowiedzenia się o pokrzywdzeniu oznacza, że dłużnik mógł przewidzieć skutek danej czynności. Dłużnik powinien był zatem przewidzieć, że jej dokonanie będzie skutkować jego niewypłacalnością lub zwiększeniem jej stopnia. Nie jest przy tym wymogiem, aby dłużnik działał z zamiarem bezpośrednim pokrzywdzenia wierzyciela. Wystarczającym będzie, jeżeli dłużnik mógł przewidzieć, że dojdzie do pokrzywdzenia. Wyjątek od tej reguły ustawodawca zawarł w art. 530 KC, który odnosi się do ochrony przyszłych wierzycieli. Przyszły wierzyciel to taki, którego wierzytelności powstały już po dokonaniu czynności dłużnika. Zaskarżenie czynności prawnej dokonanej przez dłużnika jest możliwe, jeżeli dłużnik w chwili dokonywania czynności prawnej zdawał sobie sprawę lub chociażby mógł zdawać sobie sprawę przy zachowaniu należytej staranności, że będzie odpowiadał w przyszłości za dług i dokonał czynności w celu pokrzywdzenia wierzyciela. [tak P. Nazaruk [w:] Kodeks cywilny. Komentarz aktualizowany, red. J. Ciszewski, LEX/el. 2022, art. 530.].

Przesłanka nr 4

Ostatnią przesłanką skorzystania ze skargi pauliańskiej jest wiedza lub możliwość dowiedzenia się o pokrzywdzeniu wierzycieli. Chodzi oczywiście o świadomość osoby trzeciej w tym zakresie. Wierzyciel może skorzystać z actio pauliana wtedy, gdy osoba trzecia wie, lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć o krzywdzącym charakterze czynności. Co przy tym istotne, stan istniejący w chwili dokonywania czynności ma tu znaczenie w kontekście oceny stanu świadomości osoby trzeciej.

UPADŁOŚĆ KONSUMENCKA GDAŃSK

Skarga pauliańska – termin

Odnosząc się do terminu, w którym pokrzywdzony wierzyciel może skorzystać z instytucji skargi pauliańskiej, należy odnieść się do art. 534 KC. Treść tego przepisu brzmi jak poniżej.

Uznania czynności prawnej dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli za bezskuteczną nie można żądać po upływie lat pięciu od daty tej czynności. Oznacza to, że nawet w przypadku, gdy dłużnik w sposób rażący i ewidentny wyzbył się któregoś ze składników swojego majątku, osoba pokrzywdzona takową czynnością nie będzie mogła domagać się uznania jej za bezskuteczną.

W razie jakichkolwiek pytań lub wątpliwości pozostajemy pod stałym kontaktem mailowym biuro@nowa-upadlosc.pl. Zachęcam również do dołączenia do naszej trójmiejskiej grupy facebookowej, gdzie odpowiadamy na najróżniejsze pytania. Kolejne wpisy zapewne dodamy niebawem!

Do zobaczenia!
Martin Treder
biuro@nowa-upadlosc.pl

Kategorie
o upadłości i układzie Uncategorized

Umorzenie postępowania upadłościowego

Umorzenie postępowania

Przesłanki umorzenia postępowania upadłościowego

W jednym z naszych poprzednich wpisów odnieśliśmy się do kwestii długów, jakie mogą zostać umorzone w toku postępowania upadłościowego. Dlatego dzisiejszy wpis ma natomiast przybliżyć Wam co oznacza umorzenie postępowania upadłościowego. Prawo do ogłoszenia upadłości konsumenckiej nie jest w żadnym stopniu obwarowane minimalną wartością majątku dłużnika. Oznacza to, że ustawodawca nie przewidział progu finansowego, którego osiągnięcie warunkowałoby po stronie zainteresowanego dopuszczalność skutecznego złożenia wniosku o upadłość.

Co istotne, umorzenie postępowania upadłościowego z wniosku dłużnika nie powinno stanowić przeszkody dla uwzględnienia jego ponownego wniosku w tym zakresie. Równie istotny jest fakt, że uprawnienie do złożenia przez dłużnika wniosku o umorzenie postępowania nie dotyczy postępowania zainicjowanego przez wierzyciela.

Umorzenie postępowania upadłościowego – trzy sytuacje

Zgodnie z art. 49110 PrUp w postępowaniu tym sąd umarza postępowanie:

  1. Na wniosek upadłego (art. 49110 ust. 1 PrUp).
  • Jeżeli upadły nie wskaże lub nie wyda syndykowi całego majątku, niezbędnych dokumentów lub w inny sposób nie wykonuje ciążących na nim obowiązków (art. 49110 ust. 2 PrUp). Sąd umarza postępowanie z urzędu albo na wniosek syndyka lub wierzyciela, po wysłuchaniu upadłego, syndyka, a w razie potrzeby także wierzycieli.
  • Jeżeli zostanie ujawnione, że dane podane przez dłużnika we wniosku o ogłoszenie upadłości są niezgodne z prawdą lub niezupełne, chyba że niezgodność lub niezupełność nie są istotne lub przeprowadzenie postępowania jest uzasadnione względami słuszności lub względami humanitarnymi (art. 49110 ust. 2a PrUp).

UPADŁOŚĆ KONSUMENCKA TRÓJMIASTO

Z powyższego wynika bezsprzecznie, iż każda próba ukrywania majątku przez osobę, która ogłosiła upadłość może mieć bardzo dotkliwe konsekwencje. Dlatego też bardzo często przestrzegamy naszych klientów, aby w żadnym wypadku nie próbowali ukrywać swoich aktywów. Niestety, jeżeli decydujesz się na ogłoszenie upadłości musisz liczyć się z pewnymi obowiązkami i ograniczeniami.

Ustawodawca przewidział jednak w tym zakresie pewne wyjątki. Jeżeli sąd dopatrzy się zajścia którychś z wyżej wymienionych przesłanek umorzenia postępowania, może w pewnych przypadkach odstąpić od jego umorzenia. Dojdzie do tego wtedy, gdy dłużnik nieistotnie uchybił swoim obowiązkom lub w sytuacji, kiedy do umorzenia nie powinno dojść ze względów słuszności lub humanitarnych. Względy humanitarne najogólniej rzecz ujmując odnoszą się do poszanowania godności człowieka.

Ograniczenia w zakresie umorzenia postępowania upadłościowego

W niektórych przypadkach do umorzenia postępowania upadłościowego dojść nie może.  Będzie tak wtedy, gdy:

  1. Upadłość ogłoszono z wniosku wierzyciela na podstawie art. 8 albo art. 9 PrUp – jeżeli wniosek o umorzenie postępowania wniósłby upadły,
  2. Od niedawna sąd również nie umorzy postępowania, jeżeli mogłoby to skutkować pokrzywdzeniem wierzycieli. Będzie tak w przypadku konsumenckiego uproszczonego postępowania upadłościowego.

Umorzenie postępowania upadłościowego w praktyce

Wzór postanowienia w przedmiocie umorzenia postępowania

Do umorzenia postępowania upadłościowego niezbędne jest wydanie przez sąd postanowienia w tym zakresie. Wzór postanowienia o umorzeniu postępowania upadłościowego prezentuje się następująco:

Data

Sygnatura akt sprawy

POSTANOWIENIE

Sąd (oznaczenie wydziału) w następującym składzie:

(np. Przewodniczący: SSR (imię i nazwisko)), po rozpoznaniu w dniu _________ w (miejscowość) na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu upadłościowym osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej Jana Kowalskiego zamieszkałego w (miejscowość) wniosku syndyka masy upadłości,

postanawia:

umorzyć postępowanie upadłościowe (imię i nazwisko).

UZASADNIENIE

(przedstawienie stanu faktycznego oraz stanu prawnego uzasadniającego treść wydanego postanowienia)

Podpis

Wzór zarządzenia w przedmiocie umorzenia postępowania

Data

Sygnatura akt sprawy

ZARZĄDZENIE

  1. Odpis postanowienia doręczyć upadłemu wraz z pouczeniem o prawie wniesienia zażalenia w terminie tygodniowym od daty doręczenia do (oznaczenie sądu II instancji, np. Sądu Okręgowego w Gdańsku) za pośrednictwem tutejszego Sądu.
  2. Odpis postanowienia doręczyć syndykowi.
  3. Dokonać obwieszczenia postanowienia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Podpis

UPADŁOŚĆ KONSUMENCKA TRÓJMIASTO

Podsumowując, pragniemy przede wszystkim przestrzec każdą osobę, która ogłosiła upadłość, przed ukrywaniem majątku. Decydując się na ogłoszenie upadłości musicie zdawać sobie sprawę, że niesie to za sobą pewne konsekwencje. Upadły m.in. podlega wielu ograniczeniom w zarządzie majątkiem czy też staje się zobligowany, aby go w całości ujawnić. Jeżeli macie jakiekolwiek pytania co do umorzenia postępowania, ale również o upadłość konsumencką w ogóle – zapraszamy do kontaktu!

Na koniec zachęcamy do dołączenia do naszej Facebookowej grupy o upadłości: Upadłość konsumencka Trójmiasto i okolice.

Martin Treder

Kategorie
Uncategorized

Wymogi wniosku

Postępowanie upadłościowe

Wymogi wniosku o ogłoszenie upadłości oraz kryteria uznania go za skuteczny

Po części o tym, jakie są wymogi wniosku o ogłoszenie upadłości pisaliśmy w jednym z poprzednich postów. Nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym zaistniała podstawa ku ogłoszeniu upadłości, dłużnik jest zobowiązany zgłosić do sądu wniosek o ogłoszenie upadłości. W przypadku, gdy dłużnik to jest osobą prawną lub jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wspomniany wniosek musi zostać złożony w sądzie przez każdego, komu zgodnie z ustawą, umową spółki lub statutem przysługuje prawo prowadzenia jej spraw i reprezentacji. Obowiązek ten powstaje niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z reprezentacją samodzielną, czy łączną, tj. wraz z innymi osobami.

Upadłość konsumencka Gdańsk, Gdynia, Sopot. Rozważasz ogłoszenie upadłości konsumenckiej? Pomagamy dłużnikom w całej Polsce, nie tylko w Gdańsku, Gdyni, Sopocie i okolicach Trójmiasta! Skontaktuj się z nami wypełniając formularz!

Zarządca sukcesyjny

Warto w tym miejscu odnieść się do sytuacji, gdy dany przedsiębiorca ustanowił zarządcę sukcesyjnego. Od 25.11.2018 r. w przypadku ustanowienia takiego zarządcy to na nim ciąży obowiązek zgłoszenia stosownego wniosku o upadłość. Co w sytuacji, kiedy obowiązek podstawa do ogłoszenia upadłości zaistniała jeszcze przed ustanowieniem zarządu sukcesyjnego? W myśl obowiązujących przepisów w takim przypadku termin na zgłoszenie rzeczonego wniosku biegnie dopiero od dnia, w którym ustanowiono zarządcę. Jeżeli zaś podstawa do ogłoszenia upadłości wynikła po jego ustanowieniu, zastosowanie będzie miało domniemanie z art. 11 ust. 1a Prawa upadłościowego. Domniemanie to stanowi, iż dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące. Co przy tym istotne, zarządca sukcesyjny składa wniosek o ogłoszenie upadłości bez konieczności uzyskania zgody osób, na rzecz których działa.

Skuteczność wniosku

Jakkolwiek oczywiście może to nie zabrzmieć, wspomniany wniosek musi zostać złożony skutecznie. Oznacza to, że powinien on odpowiadać określonym wymogom wynikającym z ustawy. Należy go należycie opłacić, a ponadto wskazać prawidłowy adres dłużnika. Ważne, aby w razie zwrotu wniosku stosować się do wydanych przez sąd upadłościowy zarządzeń. W przeciwnym razie wniosek podlega zwrotowi na zasadach określonych w art. 28 lub art. 29 Prawa upadłościowego. Ma to znaczenie o tyle, że taki wniosek nie wywołuje żadnych skutków prawnych. Rodzi to często bardzo niekorzystne dla obowiązanego do jego złożenia konsekwencje. Taki wniosek nie zwolni bowiem od odpowiedzialności za jego niezłożenie zgodnie z wymogami zawartymi w obowiązujących przepisach.

Odpowiedzialność w przypadku niezłożenia w terminie wniosku o ogłoszenie upadłości

Osoby, na których ciąży odpowiedzialność za terminowe zgłoszenie wniosku o upadłość ponoszą konsekwencje za niedochowanie tegoż terminu. Ściślej rzecz ujmując są one odpowiedzialne za szkodę, jaką wyrządzili wskutek niezłożenia takiego wniosku w określonym przepisami czasie.

Uwolnienie się od odpowiedzialności

Ustawodawca pozostawił jednak „furtkę” dla osób, które nie złożyły w terminie wspomnianego wyżej wniosku. Mogą się oni uwolnić od konsekwencji takiego zaniechania w określonych przypadkach. Zgodnie z art. 299 ksh pierwszym z takich przypadków jest sytuacja, gdy we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub w tym samym czasie wydano postanowienie o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego albo o zatwierdzeniu układu w postępowaniu w przedmiocie zatwierdzenia układu. Brak odpowiedzialności za ww. zaniechanie zajdzie również wtedy, gdy niezłożenie wniosków nastąpiło bez winy członka zarządu. Podobny skutek rodzi sytuacja, kiedy niezłożenie wniosków we właściwym czasie nie spowodowało szkody po stronie wierzycieli.

Jak to wygląda w praktyce?

W rzeczywistości sądy nierzadko nie dotrzymują tzw. terminów instrukcyjnych. Są to terminy porządkowe (nie np. ustawowe), które co do zasady nie wywołują negatywnych skutków procesowych. Jeżeli więc dłużnik zdecyduje się przeprowadzić restrukturyzację, zalecamy, aby z ostrożności podjął starania nad przygotowaniem wniosku o ogłoszenie upadłości. Co ważne, musi te starania podjąć na tyle sprawnie, by był w stanie go złożyć przed upływem 30 dni od chwili, gdy stał się niewypłacalny. Z kolei w sytuacji, gdy przesłanką do złożenia wniosku restrukturyzacyjnego jest samo zagrożenie niewypłacalnością, wniosek musi zostać złożony z chwilą powstania niewypłacalności.

Prokurent a wniosek o ogłoszenie upadłości spółki z o.o.

Do kręgu osób, którym ustawa nakazuje złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości nie wchodzą prokurenci. Przyczyny takiego stanu rzeczy należy upatrywać w jednej zasadniczej kwestii. Mianowicie obowiązek złożenia wniosku ciąży na osobach, które mają uprawnienie do prowadzenia spraw spółki oraz do jej reprezentacji. Jak już wcześniej wspomnieliśmy prokurenci nie mają prawa do reprezentacji spółki. Wyklucza to ich więc z grupy podmiotów zobowiązanych do złożenia wniosku o upadłość.

Odpowiedzialność dłużnika – szkoda wierzyciela

Powstanie szkody wskutek nieterminowego złożenia wniosku o upadłość stanowi kluczową przesłankę odpowiedzialności dłużnika względem wierzyciela. Zgodnie z doktryną do szkody dojdzie wtedy, gdy wskutek uszczuplenia majątku dłużnika, z którego ma być prowadzona egzekucja, wierzyciel zostanie zaspokojony w mniejszym stopniu niż powinien. Stąd też wniosek, że nie może dojść do szkody w sytuacji, jeżeli majątek dłużnika jest większy od jego zobowiązań, a ostatecznie dojdzie do zaspokojenia jego wierzycieli. Wynika to z domniemania, zgodnie z którym za wysokość szkody uznaje się sumę równą wysokości niezaspokojonej wierzytelności wierzyciela wobec dłużnika.

Zapraszamy do kontaktu telefonicznego 788 739 178  i 883 882 335 oraz e-mail biuro@nowa-upadlosc.pl

Kategorie
o upadłości i układzie Uncategorized z naszego doświadczenia

Niezłożenie w terminie wniosku o upadłość

Niezłożenie w terminie wniosku o upadłość – konsekwencje

Często pytacie nas z czym wiąże się niezłożenie w terminie wniosku o upadłość. Przestrzeganie terminów określonych przez przepisy prawa upadłościowego jest niezmiernie ważne. Wynika to z tego, że nawet jednodniowe opóźnienie może się wiązać z bardzo negatywnymi konsekwencjami. Wpis podzielimy na dwie części. Odpowiemy w nich na pytania kto i kiedy jest zobowiązany do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, a także jakie konsekwencje rodzi opóźnienie lub zupełne niezłożenie wniosku o upadłość.

Upadłość konsumencka Gdańsk, Gdynia, Sopot. Rozważasz ogłoszenie upadłości konsumenckiej? Pomagamy dłużnikom w całej Polsce, nie tylko w Gdańsku, Gdyni, Sopocie i okolicach Trójmiasta! Skontaktuj się z nami wypełniając formularz!

Kto może złożyć wniosek?

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą może złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości zarówno osobiście, jak i przez pełnomocnika. W określonych przypadkach może tego dokonać również jej przedstawiciel ustawowy.

Do osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, zastosowanie ma art. 67 § 1 kodeksu postępowania cywilnego. Oznacza to, że wyżej wspomniany obowiązek obejmuje osoby uprawnione do ich reprezentowania. Przykładem takiej osoby będzie więc każdy z członków wchodzących w skład organów reprezentujących. Co przy tym istotne, taki członek musi być ponadto uprawniony do wyrażania na zewnątrz woli w imieniu osoby prawnej. Ustawodawca nałożył taki obowiązek indywidualnie na każdego z rzeczonych członków. Nie ma przy tym znaczenia to, w jaki sposób dany podmiot jest reprezentowany. Jest to niezwykle ważne, ponieważ niezłożenie przez członka zarządu osoby prawnej wniosku wiąże się z określonymi konsekwencjami. Mianowicie opóźnienie w złożeniu wniosku nie znajdzie usprawiedliwienia nawet wtedy, gdy przy reprezentacji łącznej inny z podmiotów uprawnionych do reprezentacji będzie przeciwny złożeniu takiego wniosku. Do kręgu podmiotów uprawnionych do złożenia wniosku upadłościowego wchodzą również wierzyciele dłużnika.

Termin złożenia wniosku o upadłość

Wniosek o ogłoszenie upadłości należy złożyć z chwilą zaistnienia przesłanek do ogłoszenia upadłości. Obowiązek ten trwa albo do chwili złożenia wniosku albo do czasu, kiedy dłużnik ponownie stanie się wypłacalny. Dowiedz się więcej o błędach najczęściej popełnianych we wnioskach. Zgodnie z orzecznictwem, członek zarządu niewypłacalnego podmiotu powinien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości w terminie 30 dni od dnia, w którym objął tę funkcję. Oczywiście przy założeniu, że występują ku temu wszystkie niezbędne przesłanki.

Niezłożenie w terminie wniosku o upadłość – wydłużenie terminu oraz sankcje za niedochowanie terminu

Wbrew pozorom, niezłożenie w terminie wniosku o upadłość zdarzało się bardzo często. Nowelizacja przepisów upadłościowych z 2015 r. wydłużyła termin na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. W porównaniu do wcześniej obowiązujących 14 dni w chwili obecnej termin ten wynosi 30 dni. Co ważne, jest on liczony dopiero z chwilą powstania stanu niewypłacalności. Zgodnie z uzasadnieniem tej zmiany miała ona służyć „urealnieniu obowiązku dłużnika złożenia wniosku”. Jak nie trudno się domyślić, zmiana ta wynika ze zbyt krótkiego, uprzednio obowiązującego terminu na złożenie takiego wniosku. Był on na tyle krótki, że w praktyce wnioski były bardzo często składane po terminie. Przykładowo, jednym z powodów takiego stanu rzeczy jest fakt, iż ustalenie, czy zachodzi stan niewypłacalności, jest bardzo często czasochłonne.

Przepisy regulujące przestrzeganie terminu

Dłuższy termin na złożenie wniosku upadłościowego jest nierozerwalnie związany ze ściganiem jego przestrzegania. Służą temu m.in. przepisy regulujące:

  1. pozbawienie prawa prowadzenia działalności gospodarczej lub w ramach spółki cywilnej. Dotyczy to również takich funkcji jak zarządca sukcesyjny, członek rady nadzorczej czy komisji rewizyjnej. Pozbawieni prawa zostaną także reprezentanci lub pełnomocnicy osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności. Pozbawienie dotyczy również spółki handlowej, przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszenia osoby – zgodnie z art. 373 Prawa upadłościowego.
  2. odpowiedzialność cywilną wobec wierzycieli z tytułu szkody powstałej w wyniku niezłożenia wniosku w terminie – zgodnie z art. 21 Prawa upadłościowego oraz art. 299 Kodeksu spółek handlowych.
  3. odpowiedzialność członków zarządu spółki kapitałowej z tytułu zaległości podatkowych w myśl art. 116 Ordynacji podatkowej.
  4. odpowiedzialność karna względem członków zarządu spółki oraz likwidatorów, którzy pomimo zaistnienia przesłanek uzasadniających ogłoszenie upadłości spółki nie zgłosili takiego wniosku – w oparciu o art. 586 Kodeksu spółek handlowych.

Powstanie stanu niewypłacalności

Precyzyjne ustalenie terminu powstania niewypłacalności dłużnika wymaga każdorazowo dogłębnie przeprowadzonej analizy sytuacji danego podmiotu. Wynika to z faktu, iż konieczne jest ustalenie daty utraty zdolności do wykonywania wymagalnych zobowiązań. Oznacza to, że taka analiza ma koniec końców ustalić chwilę, w której powinien zostać złożony wniosek o ogłoszenie upadłości. Mając na względzie często niełatwą sytuację dłużników, ustawodawca w art. 11 ust. 1a Prawa upadłościowego zawarł stosowną regulację. W myśl tejże regulacji domniemywa się, że dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, jeżeli opóźnienie w wykonaniu takich zobowiązań przekracza trzy miesiące. Pomoże to ustalić, kiedy upłynął trzeci miesiąc od momentu, gdy nie spłacił on w terminie dwóch wcześniej już wymagalnych zobowiązań. W takiej sytuacji dłużnik powinien złożyć wniosek przed upływem kolejnego miesiąca.

Osoby prawne posiadające i nieposiadające zdolności prawnej

Należy również w tym miejscu wspomnieć innej kategorii dłużników. W jej skład zasadniczo wchodzą dwa rodzaje podmiotów. Pierwsza to osoby prawne posiadające osobowość prawną, takie jak spółki kapitałowe (najczęściej z o.o. i akcyjne). Drugą stanowią jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną (np. stowarzyszenia).

Co je wyróżnia?

Niewypłacalność ww. podmiotów określa się również wtedy, gdy zobowiązania pieniężne przekraczają wartość ich majątku. Co ważne, stan ten musi się utrzymywać przez okres przekraczający 24 miesiące. Tak długi okres wynika z jednego, zasadniczego powodu. Mianowicie wykrycie niewypłacalności bardzo często następuje w innym czasie niż jej powstanie. Ponadto, na przestrzeni takiego czasu przynajmniej raz musi zaistnieć obowiązek sporządzenia odpowiedniego bilansu. Jeżeli pojawi się „przewaga” zobowiązań dłużnika nad jego majątkiem, będzie musiał poddać stan swojego majątku szczególnej obserwacji. Celem takiej obserwacji jest wsteczne ustalenie, kiedy powstał stan niewypłacalności. Ponadto musi nadzorować, czy nie zachodzi przesłanka do złożenia wniosku w związku z upływem 24 miesięcy od zaistnienia tego stanu.

Upadłość konsumencka Gdańsk, Gdynia, Sopot. Rozważasz ogłoszenie upadłości konsumenckiej? Pomagamy dłużnikom w całej Polsce, nie tylko w Gdańsku, Gdyni, Sopocie i okolicach Trójmiasta! Skontaktuj się z nami wypełniając formularz!

Niezłożenie w terminie wniosku o upadłość – już wkrótce kolejny wpis!

W kolejnym wpisie odniesiemy się krótko do wymogów związanych z wnioskiem o ogłoszenie upadłości. Napiszemy również o tym jak wypełnić wniosek, aby był on jak najbardziej skuteczny. Poruszymy też zagadnienie dotyczące odpowiedzialności za niezłożenie wniosku w terminie. Odpowiemy na pytanie czy prokurent jest zobowiązany do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz poruszymy kwestię szkody wierzycieli.

Zapraszamy do kontaktu telefonicznego 788 739 178  i 883 882 335 oraz e-mail biuro@nowa-upadlosc.pl

Kategorie
Uncategorized

Wesołych Świąt

Upadłość konsumencka
Upadłość konsumencka

Szanowni Państwo! Wielkimi krokami zbliża się koniec 2021 roku. Przed nami jeszcze Święta i kilka ostatnich dni! Chcielibyśmy Państwu podziękować za obdarowanie nas zaufaniem. Ponadto dziękujemy za współpracę w toczących się i zakończonych postępowaniach.

Życzymy Państwu zdrowia i spokoju, kilku chwil oddechu od trosk dnia powszedniego oraz pomyślności w nadchodzącym Nowym Roku. My nadal będziemy dbać o Państwa interes i bezpieczeństwo! Do zobaczenia!

Wesołych Świąt!

Kategorie
o upadłości i układzie Uncategorized

Restrukturyzacja – rodzaje postępowań

Postępowanie restrukturyzacyjne Gdańsk
Postępowanie restrukturyzacyjne Gdańsk

Restrukturyzacja – rodzaje postępowań

Postępowanie restrukturyzacyjne często mylone jest z upadłością. Natomiast restrukturyzacja to rodzaje postępowań mające na celu uniknięcie upadłości. Najogólniej rzecz ujmując, głównym celem postępowania upadłościowego i restrukturyzacyjnego jest uregulowanie stosunków pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem (wierzycielami). Zastosowanie prawa restrukturyzacyjnego nastąpi zarówno wtedy, gdy dłużnik jest niewypłacalny, jak i w sytuacji, kiedy będzie on zagrożony niewypłacalnością. Wyróżnia się 4 rodzaje postępowań restrukturyzacyjnych:

1) postepowanie w przedmiocie zatwierdzenia układu;

2) przyspieszone postępowanie układowe;

3) postępowanie układowe;

4) postępowanie sanacyjne.

Na naszym blogu szerzej poruszyliśmy już kwestię układu konsumenckiego – kliknij TUTAJ

Postepowanie w przedmiocie zatwierdzenia układu

Artykuł 3 ust. 2 prawa restrukturyzacyjnego następująco odnosi się do postępowania o zatwierdzenie układu:

1) umożliwia on zawarcie układu w wyniku samodzielnego zbierania głosów wierzycieli przez dłużnika bez udziału sądu;

2) może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.

Jest to najmniej sformalizowany i jedyny częściowo pozasądowy rodzaj postępowania restrukturyzacyjnego. Wyróżnia go fakt, iż to dłużnik samodzielnie zbiera głosy wierzycieli. Pomaga mu w tym nadzorca układu, który musi mieć uprawnienia doradcy restrukturyzacyjnego. Nadzorcę układu zatrudnia dłużnik. Zachowuje on pełną dowolność w ustalaniu warunków współpracy (w tym finansowych) pomiędzy nim a nadzorcą układu.

W rezultacie postępowanie w przedmiocie zatwierdzenia układu nie przewiduje etapu zainicjowanego wnioskiem o otwarcie postepowania. Etap sądowy inicjuje bowiem złożenie wniosku o zatwierdzenie układu. Sąd jest zobowiązany wyłącznie do rozpoznania takiego wniosku, a następnie do wydania merytorycznego postanowienia o zatwierdzeniu lub odmowie jego zatwierdzenia. Może również wydać rozstrzygnięcie formalne. Oznacza to, że sąd może również wydać postanowienie o umorzeniu postępowania albo o odrzuceniu wniosku.

Przyspieszone postępowanie układowe

W myśl z art. 3 ust. 3 p.r. przyspieszone postępowanie układowe:

1) umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności w uproszczonym trybie;

2) może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności sponych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.

Przyspieszone postępowanie układowe inicjuje stosowny wniosek restrukturyzacyjny. Dzieli się ono na dwa etapy. W pierwszym etapie sąd wydaje postanowienie o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego. Drugi etap to właściwe postępowanie restrukturyzacyjne. Ostatni z etapów może się zakończyć na trzy sposoby. Pierwszy to wydanie i uprawomocnienie się postanowienia o zatwierdzeniu układu, drugi – odmowa zatwierdzenia układu, trzeci – umorzenie postępowania.

W przyspieszonym postępowaniu układowym to sąd wyznacza nadzorcę sądowego. Nadzorca w pierwszej kolejności zawiadamia wierzycieli o otwarciu postępowania. Następnie sporządza plan restrukturyzacyjny, spis wierzytelności i spis wierzytelności spornych. Plan wraz ze spisami przedkłada sędziemu-komisarzowi w terminie 2 tygodni od otwarcia postępowania. Ważnym aspektem jest, że dłużnik zachowuje prawo zarządu nad przedsiębiorstwem. Może zawrzeć z wierzycielami układ dopiero po sporządzeniu spisu wierzytelności i jego zatwierdzeniu. Co istotne, sporządzenie i zatwierdzenie spisu wierzytelności odbywają się w uproszczonym trybie. Tego rodzaju postępowanie przewiduje krótsze terminy na dokonanie określonych czynności (m.in. na sporządzenie wniosku restrukturyzacyjnego, spisu wierzytelności i spisu wierzytelności spornych). W zależności od sądu, przed którym toczy się postępowanie, czas jego trwania waha się w granicach od 2 do 4 miesięcy.

Restrukturyzacja – rodzaje postępowań

Postępowanie układowe

Zgodnie art. 3 ust. 4 p.r. postępowanie układowe:

1) umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności;

2) może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.

Przeprowadzenie postępowania układowego jest możliwe po spełnieniu przesłanek warunku, o którym mowa w pkt 2) powyżej. W przeciwnym razie dłużnik może skorzystać wyłącznie z trzech pozostałych rodzajów postępowań. Postępowanie układowe jest postępowaniem najbardziej złożonym i czasochłonnym. Przeprowadza się je w sytuacji, gdy pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem (wierzycielami) toczy się spór co do ustalania spisu wierzytelności. Pozytywne rozpoznanie wniosku o otwarcie tego rodzaju postępowania restrukturyzacyjnego może zakończyć się na trzy sposoby. Sąd może wydać postanowienie o zatwierdzeniu układu, o odmowie zatwierdzenia układu bądź też o umorzeniu postępowania.

W kolejnym etapie postępowania dłużnik wykonuje układ. Sąd, w zależności od jego przebiegu, może stwierdzić wykonanie układu albo go uchylić. Może również wydać postanowienie o wygaśnięciu układu z mocy prawa. Co istotne, w toku postępowania układowego dłużnik w dalszym ciągu może prowadzić zarząd nad jego majątkiem. Zarząd ten jest jednak ograniczony. Dokonywanie czynności przekraczające tzw. zwykły zarząd wymagają bowiem zatwierdzenia przez nadzorcę sądowego. Nad poczynaniami dłużnika czuwa również sąd i jego wierzyciele.

BEZPOŚREDNI KONTAKT Z PRAWNIKIEM

GDYNIA 788 739 178

SOPOT 883 882 335

Postępowanie sanacyjne

Postępowanie sanacyjne wymaga sporządzenia i zatwierdzenia spisu wierzytelności. Dopiero po ich zatwierdzeniu dłużnik może zawrzeć układ z wierzycielami. Bez wątpienia głównym celem postępowania sanacyjnego jest doprowadzenie do sytuacji, w której dłużnik mógłby ponownie wykonywać swoje zobowiązania.

Postępowanie sanacyjne wkracza w strukturę przedsiębiorstwa jeszcze bardziej od pozostałych postępowań. Z jednej strony tego rodzaju postępowanie zapewnia najbardziej rozległą ochronę dłużnikowi nad jego majątkiem. Z drugiej strony w największym stopniu pozbawia go nad nim kontroli. Postępowanie sanacyjne daje dłużnikowi m.in. najszerszą ochronę przed egzekucją. Zarząd nad jego majątkiem (masą sanacyjną) sprawuje jednak wyznaczony przez sąd nadzorca sądowy.

W odróżnieniu od pozostałych postępowań, postępowanie sanacyjne umożliwia zarządcy dokonywanie działań sanacyjnych. Oznacza to, że może on dokonywać czynności wykraczających poza krąg czynności dostępnych dla pozostałych postępowań. W związku z powyższym postępowanie sanacyjne o wiele bardziej od pozostałych przypomina postępowanie upadłościowe. Działaniami, do których uprawnia postępowanie sanacyjne to m.in. ograniczenie i restrukturyzacja zatrudnienia czy odstąpienie od zawartych przez dłużnika niekorzystnych gospodarczo umów oraz zbycie majątku dłużnika.

Więcej informacji

Powyżej krótko opisaliśmy rodzaje postępowań restrukturyzacyjnych. Ponieważ podejrzewamy, że chcesz dowiedzieć się czegoś więcej na ich temat – zapraszamy Cię do lektury innych artykułów na blogu bądź do bezpośredniego kontaktu!